Əllahummə kulli vəliyyikəl-Huccətibnil-Həsən, sələvatukə ələyhi və əla abaihi fi hazihis-saəti və fi kulli saətin vəliyyən və hafizən və qaidən və nasirən və dəlilən və əyna, hətta tuskinəhu ərzəkə təv`ən və tuməttiəhu fiha təvila. كُلُّ يَوْمٍ عَاشُورَا، كُلُّ اَرْضٍ كَرْبَلاَء وَ كُلُّ شَهْرٍ مُحَرَّمٌ
Hər gün Aşura, hər yer Kərbəla və hər ay Məhərrəmdir. قَالَ رَسُولُ الله (ص): اِنَّ الحُسَيْنَ مِصْبَاحُ الهُدَى وَ سَفِينَةُ النَّجَاةِ
Allahın Rəsulu həzrət Muhəmməd (səlləllahu ələyhi və Alihi və səlləm) buyurubdur: «Həqiqətən Hüseyn hidayət çırağı və nicat gəmisidir.» Əziz oxucular! Hamıya məlum olduğu kimi imam Hüseyn (ə) 61-ci hicri-qəməri ili, Məhərrəm ayının onunda (yəni Aşura günü) haqqı yer üzündə bərpa etmək üçün öz səhabələri ilə birlikdə qiyam edərək düşmən tərəfindən amansızcasına qətlə yetirildilər. O həzrət (ə) öz qiyam və şəhadəti ilə İslamı yenidən dirçəldib özündən sonrakı nəsillərə "Zülm və zalımlar qarşısında heç vaxt təslim olmayın!”-ideasını töhvə verərək bəşəriyyət tarixinin ən qaranlıq dövürlərini əbədi olaraq işıqlandırdı. İmam Hüseyn (ə) Aşura günü təpədən dırnağadək silahlanmış otuz min düşmən qarşısında هَيْهَاتَ مِنَّا الدَّنِيَّة، هَيْهَات مِنَّا الذِّلَّة
«Alçaqlıq və zillət bizdən çox-çox uzaqdır.» - sədasını, bütün azad insanlara çatdırdı. Peyğəmbəri Əkrəm (s) də bir hədisdə belə buyurur: قَالَ رَسُولُ الله: مَنْ اَقَرَّ بِالذِّلِّ طَائِعًا فَلَيْسَ مِنَّا اَهْلَ البَيْتِ
«Hər kəs öz istəyi ilə zilləti qəbul etsə, Biz əhli-beytdən deyil.»
Allah taala Qurani-kərimdə buyurur: "(Ey müsəlmanlar!) Gərək aranızda (insanları) yaxşılığa çağıran və əmr be məruf və nəhy əz münkər edən bir dəstə camaat olsun! Həqiqətən bunlar nicat tapmış şəxslərdir.” (Ali-İmran surəsi, ayə 104) قَالَ رَسُولُ الله: مَنْ اَمَرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَى عَنِ الْمُنْكَرِ فَهُوَ خَلِيفَةُ اللهِ فِى اَرْضِهِ وَ خَلِيفَةُ رَسُولِ اللهِ وَ خَلِيفَةُ كِتَابِهِ
Əgər bir şəxs əmr be məruf və nəhy əz münkər edərsə, onda o, Allahın, Onun Rəsulunun (s) və kitabının yer üzərində xəlifəsidir. (Məcməul-bəyan, 2-ci cild, səh. 807) قَالَ حُسَيْنُ ابنُ عَلِىٍّ عليه السَّلام فِى وَصِيَّتِهِ لِمُحَمَّدِ الْحَنَفِيَّة: إِنِّى لَمْ اَخْرُجْ اَشِرًا وَ لاَ بَطِرًا وَ لا مُفْسِدًا وَ لاَ ظَالِمًا اِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الإِصْلاَحِ فِى اُمَّةِ جَدِّى (ص) اُرِيدُ اَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَنْهَى عَنِ المُنْكَرِ وَ اَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّى وَ اَبِى
İmam Hüseyn (ə) Mühəmməd Hənəfiyyəyə vəsiyyətində belə buyurdu: «Mən rahatçılıq, xoş gün keçirtmək, zülm və fəsad etmək məqsədilə qiyam etmirəm. Əksinə, yalnız və yalnız cəddimin ümmətini islah etmək və nicat vermək üçün qiyam edirəm. İstəyirəm əmr be məruf və nəhy əz münkər edim, cəddimin və atamın getdiyi yol ilə gedim.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 329) وَ بَزَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادِكَ مِنَ الجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلاَلَةِ
Ərbəin ziyarətində Allaha xitab edərək oxuyuruq: (Pərvərdigara! İmam Hüseyn (ə)) bəndələrini nadanlıq və azğınlıqdan nicat vermək üçün öz qanını sənin yolunda hədiyyə etdi. (Məfatihu-l-cinan, Ərbəin ziyarəti, səh. 468) قَالَ رَسُولُ الله (ص): الحَسَنُ وَ الحُسَيْنُ اِمَامَانِ قَامَا اَوْ قَعَدَا
Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Həsən və Hüseyn istər qiyam edələr, istərsə də etməyələr hər ikisi imamdır.» (Bihar, cild 43, səh.29) Əmr be məruf və nəhy əz münkəri tərk etməyin aqibəti
Hər hansı bir tayfa öz tövrünü dəyişməyincə, Allah taala da onun tövrünü dəyişməz. (Rəd surəsi, ayə 11) Həzrət İmam Hüseyn (ə) Kərbəlaya tərəf hərəkət etdikdə "Beyzə” adlı bir yerdə Peyğəmbəri Əkrəm (s)-in dilindən bu xütbəni oxudu: اِنَّ رَسُولَ اللهِ (ص) قَدْ قَالَ فِى حَيَاتِهِ مَنْ رَاى سُلْطَانًا جَائِرًا مُسْتَحِلاًّ لِحُرُمِ اللهِ نَاكِثًا لِعَهْدِ اللهِ مُخَالِفًا لِسُنَّةِ رَسُولِ اللهِ يَعْمَلُ فِى عِبَادِ اللهِ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ ثُمَّ لَمْ يُغَيِّرْ بِفِعْلٍ وَ لاَ قَوْلٍ كَانَ حَقًا عَلَى اللهِ اَنْ يُدْخِلَهُ مُدْخَلَهُ
"Əgər bir nəfər, zalım bir sultanın zor gücünə hakimiyyət sürdüyünü, əldə etdiyi iqtidarı hesabına bəndəçilik əhdi olan ilahi peymanı sındırdığını, Allah hökmlərindən boyun qaçıraraq, Peyğəmbər (s)-in əmrlərinə itaət etmədiyini və xalqa rəftarında həddini aşdığını görsə və onu öz sözü və əməli ilə düz yola dəvət etməsə onu əyri yoldan döndərməyə çalışmasa, Allahın haqqıdır ki, onu da həmin zalımla birlikdə cəhənnəmə daxil etsin. Beləliklə də, zalımlar cərgəsində qərar tutsun.” (Yəni, zalımın zülmünü görüb, onunla mübarizə aparmayan müsəlmanın yeri cəhənnəmdir.) (Biharul-ənvar, cild 44, səh. 382, bab 37, rəvayət 2) قَالَ أَبُو جَعْفَرْ عَلَيْهِ السَّلاَم:
İmam Baqir (ə) buyurmuşdur: Allah taala Şüeyb peyğəmbərə vəhy edərək buyurur: Sənin qövmündən yüz min nəfər adamı əzab edəcəyəm ki, onlardan qırx min nəfəri günah əhli, altımış min nəfəri isə yaxşı adamlardır. Həzrət Şüeyb peyğəmbər (ə) təəccüblə dedi: Ey mənim Pərvərdigarım! "Günah əhli olan qırx min nəfəri əzab etmək istədiyini başa düşdüm, amma yaxşı adamları niyə?” Allah taala ona vəhy edib buyurdu: Çünki onlar günah əhli ilə saziş və pis əməllərinin üstünü ört-basdır edirlər. Mən qəzəbləndiyim işlərə, onlar qəzəblənmir. (Azərəxşi digər əz asimane Kərbəla, səh. 103) عَنْ اَبِى عَبْدِ الله عليه السلام إِنَّ الله عَزَّ وَ جَلَّ بَعَثَ مَلَكَيْنِ إِلَى اَهْلِ مَدِينَةٍ لِيُقَلِّبَاهَا عَلَى اَهْلِهَا فَلَمَّا اِنْتَهَيَا اِلَى الْمَدِينَةِ وَ جَدَا رَجُلاً يَدْعُوا الله وَ يَتَضَرَّعُ فَقَالَ اَحَدُ الْمَلَكَيْنِ لِصَاحِبِهِ اَمَا تَرَى هذَا الدَّاعِىَ؟ فَقَالَ قَدْ رَاَيْتُهُ وَ لكِنْ اَمْضِ لِمَا اَمَرَ بِهِ رَبِّى فَقَالَ لاَ وَ لكِنْ لاَ اُحَدِّثُ شَيْئًا حَتَّى اُرَاجِعَ رَبِّى فَعَادَ اِلَى اللهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَقَالَ يَا رَبِّ اِنِّى اِنْتَهَيْتُ اِلَى المَدِينَةِ فَوَجَدْتُ عَبْدَكَ فُلاَنًا يَدْعُوكَ وَ يَتَضَرَّعُ اِلَيْكَ فَقَالَ اِمْضِ بِمَا اَمَرْتُكَ بِهِ فَاِنَّ ذَا رَجُلٌ لَمْ يَتَمَعَّرْ وَجْهُهُ غَيْظًا لِى قَطُّ
İmam Sadiq (ə) buyurub: Allah taala iki mələyə bir şəhəri alt-üst etməyi əmr edir. Mələklər həmin şəhərə çatdıqda gördülər ki, bir abid Allah taala ilə razu-niyaz edir. Mələklərdən biri digərinə dedi: Bu dua edən abidi görürsən? O biri mələk dedi: Bəli görürəm, amma sən öz vəzifəni icra et (yəni şəhəri alt-üst et). Əvvəlki mələk dedi: Mən Pərvərdigarıma müraciət etməyincə bir iş görən deyiləm. Sonra həmin mələk Allahın dərgahına qayıdaraq xitab etdi: Pərvərdigara! Mən şəhərə çatdıqda gördüm ki, filan bəndən sənə dua və razu-niyaz edir. Əmrinə əməl edək, yoxsa əmr dəyişib. Allah taala buyurdu: Əmr öz qüvvəsindədir, gedin şəhəri viran edin. Çünki heç vaxt bu adamın üzünün rəngi mənə xatir bozarıb, qeyzlənib dəyişməyibdir. Yəni bu şəxs şəhər əhlinin günah etdiyini gördüyü halda, çöhrəsində etiraz əlaməti olaraq qəzəb, narazılıq görünməyibdir. (Üsuli-kafi, cild 5, səh. 58, rəvayət 8) Əhli-beyt (ə) bəşəriyyət üçün bir ülgüdür
Həqiqətən Allahın Rəsulu (s) sizin üçün gözəl bir örnək və nümümunədir. (Əhzab surəsi, ayə 21) قَالَ الإمَام الحُسين (ع): فَلَكُمْ فِىَّ اُسْوَةٌ
İmam Hüseyn (ə) buyurmuşdur: Mənim məktəbim sizin üçün bir ülgüdür. (Mosuətu kəlimati-l-imamil Hüseyn (ə), səh. 361) İmam Hüseyn (ə) başqa bir yerdə belə buyurub: قَالَ الإمَام الحُسين (ع): وَ لِى وَ لَهُمْ وَ لِكُلِّ مُسْلِمِ بِرَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ
Allahın Rəsulu (s) mən və hər bir müsəlman üçün ülgüdür. (Vəqətut-təf, səh. 201) Həzrət Məhdi (ə) Fatimə (s)-ın şəxsiyyəti barəsində belə buyurur: قَالَ الإمَام المَهْدِى (عج): وَ فِى ابْنَةِ رَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ
Peyğəmbəri Əkrəmin qızı mənim üçün gözəl bir örnək və ülgüdür. (Bihar, cild 53, səh. 180) قَالَ الحُسَيْن (ع) فَمِثْلِى لاَ يُبَايِعُ مِثْلَهُ
İmam Hüseyn (ə) buyurubdur: "Mənim yolumda və əqidəmdə olan şəxs heç zaman Yezid və Yezid kimilərdən beyət etməz.” (Məqtəli Xarəzmi səh. 184) Allah taala Fatimeyi Zəhranın fəziləti barəsində Peyğəmbəri Əkrəmə belə buyurub: قَالَ الله تَعَالَى: يَا اَحْمَدُ لَوْلاَكَ لَمَا خَلَقْتُ الاَفْلاَكَ وَ لَوْلاَ عَلِىٌّ لَمَا خَلَقْتُكَ وَ لَوْلاَ فَاطِمَةُ لَمَا خَلَقْتُكُمَا
Ey Əhməd, əgər sən olmasaydın kainatı yaratmazdım, əgər Əli olmasaydı səni yaratmazdır və əgər Fatimə olmasaydı hər ikinizi də yaratmazdım. (Cünnətul-asimə, səh. 148)
PEYĞƏMBƏRI ƏKRƏMDƏN (S) IMAM HÜSEYN (Ə)-IN FƏZILƏTI BARƏSINDƏ HƏDISLƏR
قَالَتِ الفَاطِمة (س): دَخَلَ اِلَىَّ رَسُولُ الله (ص) عِنْدَ وِلاَدَة الحُسَينَ (ع) فَناوَلتُهُ إيَّاهُ فِى خِرْقَةٍ صَفْرَاءَ، فَرَمى بِهَا وَ أخذ خِرْقَةً بَيْضَاءَ وَلَفَعهُ فيها ثُمَّ قالَ: خُذِيهِ يا فَاطِمَةُ فَإِنَّهُ امامٌ ابنُ امامٍ أبو الأئِمَّةِ التِسعَةِ، مِن صُلْبِهِ ائِمَّةٌ ابرارٌ وَ التَّاسِعُ قائِمُهُم
Həzrəti Fatimə (s) buyurub: Allahın Rəsulu (s) Hüseynin anadan olduğu gün mənim yanıma gəldi. Uşağı sarı parçaya bükülmüş halda həzrətə verdim. Allahın Rəsulu (s) sarı parçanı açıb kənara qoydu və ağ parça ilə Hüseyni bükdü. Sonra dedi: «Ey Fatimə, al (bu) uşağı. O, imam və imam övladıdır. Bu, doqquz pak və məsum imamların atasıdır, onların doqquzuncusu qaim (Həzrəti Məhdi əleyhis-salam) olacaqdır.» (Kifayətul-əsər, səh. 194)
Onlar Allahın nurunu (İslam dinini) öz ağızları (öz iftiraları və şər sözləri) ilə söndürmək istəyirlər. Allah isə kafirlərin xoşuna gəlməsə də öz nurunu (dinini) tamamlayacaqdır. (Səf surəsi, ayə 8) İmam Hüseyn (ə)-ın ziyarətlərinin birində İmam (ə)-a xitab edərək deyirik: وَ اَشْ"هَدُ اَنَّكَ نُورُ اللهِ الَّذِى لَمْ يُطْفَأْ وَ لاَ يُطْفَأُ اَبَد
Şəhadət verirəm ki, həqiqətən sən Allahın əbədi olan nurusan ki, heç vaxt sönməyib və sönməyəcəksən.” (Məfatihul-cinan, səh. 443) عن النبىّ (ص) اِنَّ لِلْحُسَيْنِ مَحَبَّةً مَكْنُونَةً فِى قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ
Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: «Həqiqətən möminlərin qəlbində Hüseyn (ə)-ın gizli bir məhəbbəti vardır.» (Xəsaisul Hüseyniyyə, səh. 48) عن النبىّ (ص) قال: اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَين (ع) حَرَارَةً فِى قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لاَ تَبْرَدُ اَبَدًا
Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: Möminlərin qəlbində imam Hüseyn (ə)-ın qətlinə görə elə bir hərarət vardır ki, heç vaxt o hərarət soyumaz. (Xəsaisul-Hüseyniyyə, səh. 70) عن النبىّ (ص) قال: اِنَّ لِلْحُسَيْنِ فِى بَوَاطِنِ الْمُؤْمِنِينَ مَعْرِفَةً مَكْنُونَةً
Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: «Həqiqətən möminlərin qəlblərində Hüseyn (ə)-dan ötəri gizli bir mərifət (agahlıq) vardır.» (Bihar, 43-cü cild, səh. 43) قَالَ رَسُولُ الله (ص): حُسَيْنٌ مِنِّى وَ اَنَا مِنْ حُسَيْنٍ اَحَبَّ اللهُ مَنْ اَحَبَّ حُسَيْنًا...
Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hüseyn məndən, mən də Hüseyndənəm. Hər kəs Hüseyni istəsə, Allah da onu istəyər. (Əl-müstədrəku ələs-səhiheyn /177/2) قال رسول الله (ص)... حُسَيْنٌ مِنِّى وَ اَنَا مِنْ حُسَيْنٍ
Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hüseyn məndən, mən də Hüseyndənəm.» (Bihar, 43-cü cild, səh. 261) قال رسول الله (ص)... اَنَا مِنْ حُسَيْنِ وَ حُسَيْنٌ مِنِّى
Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Mən Hüseyndən, Hüseyn də məndəndir.» (Bihar, 43-cü cild, səh. 295) قَالَ رَسُولُ الله (ص): ... وَ هُوَ سَيِّدُ شَبَابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ وَ بَابُ نَجَاةِ الاُمَّةِ اَمْرُهُ اَمْرِى وَ طَاعَتُهُ طَاعَتِى مَنْ تَبِعَهُ فَإِنَّهُ مِنِّى وَ مَنْ عَصَاهُ فَلَيْسَ مِنِّى
Allahın Rəsulu (s) buyurub: «... O (Hüseyn) behişt cavanlarının ağası və ümmətin nicat qapısıdır. Onun əmri mənim əmrimdir, Ona itaət etmək məndən itaət etməkdir. Hər kəs onun yolu ilə getsə məndəndir, hər kəs ona qarşı çıxıb üsyan etsə, məndən deyil.» (Əmali-(Səduq): səh. 101) قَالَ رَسُولُ الله (ص): مَنْ اَحَبَّ اَنْ يَنْظُرَ اِلَى اَحبِّ اَهْلِ الاَرْضِ اِلَى اَهْلِ السَّمَاءِ فَلْيَنْظُرْ اِلَى الْحُسَيْنِ
Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hər kəs yer əhli içərisində asiman əhlinə ən sevimli olan bir kəsə baxmaq istəsə, Hüseynə baxsın.» (Mənaqibi ibni ŞəhrAşub: 4/73) حُذّيفةُ بنُ اليَمَانِ: رَأيتُ النَّبِىَّ (ص) آخِذًا بِيَدِ الحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ (ع) وَ هُوَ يَقُولُ: يَا اَيُّهَا النَّاسُ هذَا الحُسَيْنُ بْنُ عَلِىٍّ فَاعرِفُوهُ، فَوَ الَّذِى نَفْسِى بِيَدِهِ إِنَّهُ لَفِى الجَنَّةِ وَ مُحِبِّيهِ فِى الجَنَّةِ وَ مُحِبِّى مُحِبِّهِ فِى الجَنَّةِ
Hüzəyfət ibni Yəmani deyir: Peyğəmbəri Əkrəm (s) Hüseyn ibni Əli (ə)-ın əlindən tutub deyirdi: «Ey camaat, bu Hüseyn ibni Əlidir, onu tanıyın. And olsun Alaha ki, mənim canım onun ixtiyarındadır, həqiqətən o (Hüseyn) cənnətdədir, onu sevənlər və onu sevənləri sevənlər də cənnətdədir.» (Əmalis Səduq: səh. 478/4) قَالَ رسولُ الله (ص) ... وَ بِالْحُسَيْنِ تَسْعَدُونَ وَ بِهِ تَشْقُونَ ، اَلاَ اِنَّمَا الحُسَيْنُ بَابٌ مِنْ اَبْوَابِ الجَنَّة، مَنْ عَادَاهُ حَرَّمَ الله عَلَيْهِ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ
Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hüseynin vasitəsi ilə insanlar (onun yolu ilə gedənlər) xoşbəxt və (ona qarşı çıxanlar) bədbəxt olurlar. Agah olun və bilin ki, həqiqətən Hüseyn Cənnət qapılarından biridir, hər kəs onunla düşmənçilik etsə, Allah cənnətin ətrini ona haram edər.» (Miətu mənqəbə, (İbni Şazan), səh. 47) قَالَ الإمامُ الحُسَيْنُ (ع): دَخَلتُ عَلَى رَسُولِ اللهِ (ص) وَ عِنْدَهُ اُبَىّ بن كَعْبٍ، فَقَالَ لِى رَسُولُ اللهِ (ص) مَرْحَبًا بِكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ، يَا زَيْنَ السَمَوَاتِ و الأرضينَ، قَالَ لَهُ اُبَىُّ: وَ كَيْفَ يَكُونُ يَا رَسُولَ اللهِ (ص) زَيْنَ السَّمَوَاتِ وَ الأرضينَ اَحَدٌ غَيْرُكَ؟! قَالَ: أبَىُّ وَ الَّذِى بَعَثَنِى بِالحَقِّ نَبِيًّا إنَّ الحُسَيْنَ بنَ عَلِىٍّ فِى السَّمَاءِ أكْبَرُ مِنْهُ فِى الأرض، وَ إنَّهُ لَمَكتُوبٌ عَن يَمِينِ عَرْشِ الله (عزَّ وَ جَلَّ): مِصْبَاحُ هُدىً وَ سَفِينَةُ نَجَاةٍ
İmam Hüseyn buyurur: Allahın Rəsulunun otağına daxil olduqda gördüm ki, Übəyy ibni Kəb də onun yanındadır. Allahın Rəsulu mənə buyurdu: Ey Əba Əbdillah, xoş gəlmisən! Ey göylərin və yerlərin zinəti! Übəyy Peyğəmbəri Əkrəmə (s) dedi: Ey Allahın Rəsulu (s), necə mümkün ola bilər ki, səndən başqa bir şəxs göylərin və yerlərin zinəti olsun?! Allahın Rəsulu (s) buyurdu: Ey Übəyy, məni haqq olaraq peyğəmbərliyə seçən Allaha and olsun, Hüseynin göydə olan məqamı yerdə olan məqamından üstündür və həqiqətən ərşin sağ tərəfində «Hüseyn hidayət çırağı və nicat gəmisidir» yazılmışdır. (Üyunu əxbarir-Riza (ə), 1/59/29) وَ فى الحَدِيثِ: وَ الْحُسَيْنُ اَشْبَهُ النَّاسِ بِالنَّبِىِّ (ص)
15- Bir hədisdə gəlibdir ki: «Hüseyn (ə) Peyğəmbərə (s) hamıdan çox oxşayır.» (Əl-mucəmu li əlfazil-hədisin-Nəbəvi, 3-cü cild, səh. 64) البَرَّاءُ بْنُ عَازِبٍ: رَأيْتُ رَسُولَ الله (ص) حَامِلَ الحُسَيْنِ عليه السلام وَ هُوَ يَقُولُ: اَللّهُمَّ اِنِّى اُحِبُّهُ فَاَحِبَّهُ
Bəra ibni Azib deyir: Allahın Rəsulu (s) Hüseyni qucağına götürüb deyirdi: «Pərvərdigara, mən onu çox istəyirəm, Sən də onu çox istə!» (Əl-bihar: 16/264/43) İmam Hüseynə (ə) ağlamaqlığın fəziləti
كَانَ أبو عبد الله (ع) يقولُ: الحُسَينُ عَبْرَةُ كُلِّ مُؤْمِنٍ
İmam Sadiq (ə) həmişə deyərdi: «Hər möminin göz yaşının tökülməsinin səbəbi Hüseyn (ə)-ın məzlumanə şəhadətə yetrilməsidir.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 280) منه الدعاءُ «اَللّهُمَّ ارحَم عَبْرَتِى وَ آمِنْ رَوْعَتِى»
«Pərvərdigara, tökülən göz yaşıma xatir mənə rəhm et və qorxulu gündə (Qiyamət günündə) mənə əmin-amanlıq ver.» (Məcməul-bəhreyn) قَالَ الحُسَيْن عليه السلام: اَنَا قَتِيلُ الْعَبَرَةِ، لاَ يَذْكُرُنِى مُؤْمِنٌ اِلاَّ بَكَى
İmam Hüseyn (ə) buyurub: «Mən elə bir qətlə yetrilənəm ki, insanların insani duyğularını təhrik edirəm. Elə bir mömin yoxdur ki, məni xatırladıqda ağlamasın.» (Kamiluz-ziyarət: səh. 109) قَلَ رَسُولُ الله (ص) لِفَاطِمَة (س): كُلّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ القِيَامَةِ اِلاَّ عَيْنٌ بَكَتْ عَلَى مُصَابِ الحُسَيْنِ، فَإِنَّهَا ضَاحكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ
Allahın Rəsulu (s) həzrəti Fatimə (s)-ya buyurub: «Hüseynin müsibətində ağlayan gözlərdən başqa bütün gözlər qiyamət günü ağlayacaq, (Hüseynə ağlayan şəxslər isə qiyamət günü behişt nemətlərindən bəhrələnərək) gülərüz və şad olacaqlar.» (Əl-Bihar, 44-cü cild, səh. 293) عن ابى عبد الله جَعْفَرِ الصَّادِق عليه السلام قال: كُلُّ الجزع وَ الْبُكاءِ مَكْرُوهٌ، سِوى الجَزَع وَالبُكَاءِ على الحُسَين عليه السلام
İmam Sadiq (ə) buyurub: «İmam Hüseyn (ə) üçün ağlamaq və şivən salmaqdan başqa hər bir ağlamaq və şivən etmək məkruhdur.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 280) عن ابى عبد الله عليه السلام قال: نَظَرَ اميرُ المؤمنين إلى الحسينِ عليه السلام فقال: يَا عَبَرةَ كُلِّ مُؤْمِنٍ، فَقَالَ: أنا يا أبتاه؟ فقال: نَعَم، يَا بُنَىَّ
İmam Sadiq (ə) buyurub: «Əmirəl-möminin Əli (ə) öz oğlu Hüseynə baxıb buyurdu: Ey möminlərin göz yaşı! Hüseyn (ə) soruşdu: Atacan məni deyirsən? İmam Əli (ə) buyurdu: Bəli, ey mənim əziz oğlum!» (Bihar, 44-cü cild/ Kamiluz-ziyarat, səh. 280) عَنْ اَبَى عَمَارَةَ الْمُنْشِدِ عَنْ اَبِى عَبْدِ اللهِ عَلَيْهِ السَّلاَم قَالَ: قَالَ لِى يَا اَبَاعَمَارَةَ اَنْشِدْنِى فِى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ (ع) قَالَ: فَاَنْشَدْتُهُ فَبَكَى ثُمَّ اَنْشَدْتُهُ فَبَكَى قَالَ: فَوَاللهِ مَازِلْتُ اُنْشِدُهُ وَ يَبْكِى حَتَّى سَمِعْتُ الْبُكَاءَ مِنَ الدَّارِ، قَالَ: فَقَالَ: يَا اَبَا عَمَارَةَ مَنْ اَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ شِعْراً فَأَبْكَى خَمْسِينَ فَلَهُ الْجَنّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَأَبْكَى ثَلاَثِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَاَبْكَى عِشْرِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَاَبْكَى عَشْرَةً فَلَهُ الْجَنَّة وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَاَبْكَى وَاحِدًا فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَبَكَى فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَتَبَاكَى فَلَهُ الْجَنَّة
Şair Əbu Əmarə imam Sadiq (ə)-dan belə nəql edir: «İmam Sadiq (ə) mənə dedi ki, Hüseyn ibni Əli (ə)-ın müsibəti haqqında mənim üçün bir şer oxu. Mən də oxudum, imam Sadiq (ə) ağladı, yenə oxudum, imam yenə də ağladı. And olsun Allaha, nə qədər oxuyurdumsa, o, göz yaşı töküb ağlayırdı. Axırda imamın evində ailəsinin də şivən edib ağladığını eşitdim. İmam (ə) buyurdu: Ey Əba Əmarə! Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şer deyib 50 nəfəri ağlatsa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şer deyib 30 nəfəri ağlatsa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şer deyib 20 nəfəri ağlatsa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şer deyib 10 nəfəri ağlatsa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şer deyib 1 nəfəri ağlatsa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şer deyib özü ağlasa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şer deyib özünü qəmgin göstərsə, behişt əhli olar.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 282) قَالَ ابن طاوس: رُوِىَ عَن آل الرَّسول (ص) اَنَّهم قَالُوا: مَنْ بَكَى وَ أَبْكَى فِينَا مائَةً فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى خَمْسِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى ثَلاَثِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى عِشْرِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى عَشْرَةً فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى وَاحِدًا فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ تباكى فَلَهُ الْجَنَّة
Seyyid ibni Tavus nəql edibdir: Alir-Rəsuldan (s) nəql olunubdur ki, buyurublar: «Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 100 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 50 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 30 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 20 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 10 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 1 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs bizim müsibətimizə görə qəmgin olub hətta ağlamasa da belə, behişt əhli olar.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 288) عَنِ الصَّادِقِ (ع) قال: مَنْ بَكَى اَوْ اَبْكَى اَوْ تَبَاكَى وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ
İmam Sadiq (ə) buyurub: «Hər kəs (bizim müsibətimizə) özü ağlasa və ya başqasını ağlatsa, yaxud da özünü ağlamağa vursa cənnət ona vacibdir.» (Cəlalul-üyun, səh. 463) وَرَوَى الشَّيْخُ الصَّدُوقُ عَنِ الصَّادِق (ع)، عن اَبِيهِ عَن جَدِّهِ (ع): اَنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِىٍّ دَخَلَ يَوْمًا اِلَى الْحَسَنِ فَلَمَّا نَظَرَ اِلَيْهِ بَكَى فَقَالَ لَهُ: مَا يُبْكِيكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ؟ قَالَ: اَبْكِى لِمَا يُصْنَعُ بِكَ فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ (ع) سَمٌّ يُدَسُّ إِلَىَّ فَاُقْتَلُ بِهِ وَلكِنَّ لاَ يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ
Şeyx Səduq imam Sadiq (ə)-dan, o da öz atasından, atası da öz atasından belə nəql edir: «Bir gün imam Hüseyn (ə) qardaşı imam Həsən (ə)-ın yanına getdi və ona baxıb ağladı. İmam Həsən (ə) belə buyurdu: Ey Əba Əbdillah, niyə ağlayırsan?! İmam Hüseyn (ə) onun cavabında belə dedi: Sənin başına gətirilən bu müsibətə ağlayıram. İmam Həsən (ə) buyurdu ki, məni zəhərlədilər, amma sənin şəhadət gününün çətinliyi kimi heç bir gün ola bilməz.» (Nəfəsul-məhmum, səh. 484) عَن الصادِق (ع): وَ يَبْكِى عَلَيْكَ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الوُحُوشُ فِى الْفَلَوَاتِ وَ الْحِيتَانُ فِى الْبِحَارِ
İmam Sadiq (ə) buyurub: «Cəddim imam Həsən (ə) imam Hüseyn (ə)-a xitab edərək buyurdu: Hüseyncan, bütün canlılar sənin müsibətinə ağlayacaqlar. Hətta səhra və dəryada yaşayan heyvanlar da.» (Nəfəsul-məhmum, səh. 484) عَنْ اَبِى عَبد الله عليه السلام قال: كَانَ قاتِلُ يَحْيَى بن زكريَّا وَلَد زِنا، وَ كَانَ قاتِلُ الْحُسَيْن عليه السلام وَلَد زِنَا، وَ لَمْ تَبْكِ السَّمَاءُ اِلاَّ عَلَيْهِمَا
İmam Sadiq (ə) buyurub: «Yəhya ibni Zəkəriyyanın və Hüseynin qatili zinadan əmələ gələndir. Göylər bunlardan (Yəhya ibni Zəkəriyya və Hüseyn) başqasına ağlamayıb.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 302) عَنْ اَبى عَبْدِ الله (ع) اِنَّ الحُسَيْنَ بْنَ عَلِىٍّ (ع) بَكَى لِقَتْلِهِ السَّمَاءُ وَ الاَرْضُ وَ احمَرَّتَا وَ لَمْ يَبْكِيَا عَلَى اَحَدٍ قَطُّ اِلاَّ عَلَى يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا (ع)
İmam Sadiq (ə) buyurub: «Həqiqətən imam Hüseyn (ə)-ın qətlinə göylər və yerlər ağladı. Yer və göy qırmızı rəngə boyandı. Göylər və yerlər imam Hüseyn (ə)-dan əlavə Yəhya ibni Zəkəriyyaya ağlayıb.» (Bihar, 14-cü cild, səh. 183) وَ فِى زِيَارَةِ النَّاحِيَةِ يَقُولُ حُجَّةُ آلِ مُحَمَّدٍ عَجَّلَ الله فَرَجَهُ: فَلَاَنْدُبَنَّكَ صَبَاحًا وَ مَسَاءً وَلأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوع دِمَاءً
«Nahiyə» ziyarətində oxuyuruq ki, imam Zaman (ə) cəddi Hüseyn (ə)-a xitab edərək buyurur: «Gecə və gündüz sənə əzadarlıq edib göz yaşı tökürəm. Əgər göz yaşım qurtarsa, onun yerinə qan ağlayaram.» (Məqtəlul-Hüseyn (ə), səh. 224) İmam Sadiq (ə) buyurub: «İmam Səccad (ə) 40 il atası Hüseyn (ə)-a ağladı. Bu müddətdə gündüzləri oruc tutur, gecələri də ibadətlə məşğul olurdu.» İftar vaxtı onun yanına xörək gətirib deyirdilər: Buyurun yeyin. Bu halda göz yaşı töküb deyirdi: قُتِلَ اِبْنُ رَسُولِ الله جَائِعًا، قُتِلَ اِبْنُ رَسُولِ اللهِ عَطْشَانًا
İmam Sadiq (ə) buyurub: «O həzrət (imam Hüseyn ələyhis-salam) ona ağlayan kəslərə baxıb, onun bağışlanmasını Allahdan istəyir və atası Əli (ə)-dan da onun bağışlanmasını istəyir. O həzrət onun üçün ağlayan şəxsə xitab olaraq deyir: Əgər bilsəydin ki, Allah sənin üçün nə mükafatlar hazırlayıb sevincin qəm-qüssədən daha çox olardı. Həqiqətən imam Hüseyn (ə) ona ağlayanın bütün günah və xətalarının bağışlanmasını Allahdan istəyir.» (Bihar, 27-ci cild, səh. 300) İmam Hüseyni (ə) ziyarət etməkliyin fəziləti
İmam Riza (ə) buyurub: «Hər kəs imam Hüseyn (ə)-ın qəbrini Fərat çayının kənarında ziyarət etsə, sanki ərşdə Allahı ziyarət edibdir. «Cabir ibni Əbdullah Ənsari Ətiyyə ilə Kərbəla ziyarətinə getdikdə bu hədisi zəmzəmə edərək deyirdi: سَمِعْتُ النَّبِىَّ (ص) يَقُولُ: مَنْ زَارَ الْحُسَيْن بِكَرْبَلاَ كَمَنْ زَارَ الله فِى عَرْشِهِ
Peyğəmbəri Əkrəmdən (s) eşitmişəm ki, buyurmuşdur: «Hər kəs imam Hüseyn (ə)-ı Kərbəlada ziyarət etsə, sanki Allahı ərşdə ziyarət edibdir.» (Mənaqibi İbni ŞəhrAşub, 4-cü cild, səh. 128) عَنِ النَّبِىِّ (ص) قَالَ: فَمَنْ زَارَنِى بَعْدَ وَفَاتِى فَكَاَنَّمَا زَارَنِى فِى حَيَاتِى وَ مَنْ زَارَ فَاطِمَةَ فَكَاَنَّمَا زَارَنِى وَ مَنْ زَارَ عَلِىَّ بْنَ اَبِى طَالِبٍ فَكَاَنَّمَا زَارَ فَاطِمَةَ وَ مَنْ زَارَ الْحَسَن وَ الْحُسَيْنَ فَكَاَنَّمَا زَارَ عَلِيًّا وَ مَنْ زَارَ ذُرِّيَّتَهُمَا فَكَاَنَّمَا زَارَهُمَا
Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: «Hər kəs məni, vəfatımdan sonra ziyarət etsə, elə bil məni diriliyimdə ziyarət edib. Hər kəs Fatiməni ziyarət etsə, elə bil məni ziyarət edib. Hər kəs Əli ibni Əbi Talibi ziyarət etsə, elə bil Fatiməni ziyarət edib. Hər kəs Həsən və Hüseyni ziyarət etsə elə bil Əlini ziyarət edib. Hər kəs Həsən və Hüseynin övladlarını ziyarət etsə, elə bil Həsən və Hüseyni ziyarət edibdir.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 287) قَالَ لإمام الصادق (ع): إِيتُوا قَبْرَ الْحُسَيْنِ كُلَّ سَنَةٍ مَرَّةً
İmam Sadiq (ə) buyurub: Hər ildə bir dəfə imam Hüseyn (ə)-ın qəbrinin ziyarətinə gedin. (Bihar, cild 98, səh. 11) قَالَ لإمام الصادق (ع): زَيَارَةُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىُّ وَاجِبَةٌ عَلَى كُلِّ مَنْ يُقِرُّ لِلْحُسَيْنِ بِالإِمَامَةِ مِنْ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ
Allah tərəfindən imam Hüseyn (ə)-ın imamətinə hər kəsin etiqadı olsa, imamın ziyarəti ona vacibdir. (Vəsailuş-şiə, səh.349) قَالَ لإمام الصَّادِقُ (ع): اَفْضَلُ الأَرْضِ تُرْبَةُ سَيِّدِ الشُّهَدَاءِ إِنَّ السُّجُودَ عَلَى تُرْبَةِ اَبِى عَبْدِ اللهِ يَخْرِقُ الْحُجُبَ السَّبْعَ
İmam Sadiq (ə) buyurub: «Yerin ən fəzilətlisi şəhidlər ağasının (imam Hüseyn ələyhis-salamın) torpağıdır. Həqiqətən Əba Əbdillah (ə)-ın türbətinə səcdə etmək yeddi hicabı yarır.» (Cəvahirul-kəlam, 8-ci cild, səh. 437) قَالَ لإمام الصادق (ع): حَنِّكُوا اَوْلاَدَكُمْ بِتُرْبَةِ الْحُسَيْنِ فَإِنَّهَا اَمَانٌ
İmam Sadiq (ə) buyurub: İmam Hüseyn (ə)-ın türbətini uşaqlarınızın damağına sürtün, çünki onun vasitəsilə övladlarınız əmin-amanda qalar. (Vəsailuş-şiə, cild 10, səh. 410) Həzrəti imam Hüseyn (ə) Kərbəla diyarına daxil olduqda soruşdu ki: "Bu yerin adı nədir?” Dedilər: "Kərbəladır.” Kərbəla adını eşitdikdə, buyurdu: «اَللّهُمَّ اِنِّى اَعُوذُ بِكَ مِنَ الكَرْبِ وَ الْبَلاَء»
