Sevgi böyük bir nemətdir və Allah bir lütf olaraq biz qullarına sevgini hədiyyə etmişdir. Bizə bu böyük neməti verdiyi üçün Allaha hər vaxt şükr etməliyik.
Sevginin qaynağı Allahdır. Balalar daha dünyaya gəlmədən, Allah onun sevgisini anaların ürəyinə qoyar. Bala dünyaya gəlib böyüdükcə anaların sevgisi də böyüyər. Ürəyi sevgiylə dolan ana, balasını hər cür təhlükədən qorumaq üçün öz həyatını belə təhlükəyə ata bilər. Əgər Allah sevgini anaların ürəyinə qoymasaydı, canlılar nəsillərini davam etdirə bilməzlər; həyat beləcə itib xərc idi.
Bir gün Peyğəmbərimizin yanına bəzi insanlar gəlmişdi. Bunların arasında bir qadın da vardı. Qadın uşağını itirmişdi. Uşağını tapar tapmaz götürüb onu bağrına basdı. Bu sevgi və şəfqəti görən Peyğəmbərimiz:
"-Bu qadın uşağının bir zərər görməsini istərmi?" deyə soruşdu. Oradakılar:
"-Xeyr, qətiliklə istəməz" dedilər. Bunun üzərinə Peyğəmbərimiz:
"-İşdə Allah, qullarına bu qadının balasına eşitdiyi sevgi və şəfqətdən daha çox mərhəmət və şəfqətlə doludur" buyurdu.
Uca Allah bu mövzuda belə buyurar:
"Aranızda sevgi və şəfqəti var etməsi, onun varlığını göstərən dəlillərdən biridir." (Rum, 21)
Sevgi çox böyük bir nemətdir. İnsanların ürəyində sevgi olmasaydı, insanlar bir-birlərinə dözüm edə bilməzdi. Ən kiçik bir problemdə dərhal döyüşər, bir-birlərini qırardılar. Amma biz sevdiyimiz kəslərin bəzi səhvlərini xoş görərik.
Çoxu çətinliklərin öhdəsindən sevgiylə gəlirik. Sevdiyimiz şeylərin varlığı bizə həyata sevinci verər. Sevinclərimizi sevdiyimiz kəslərlə paylaşarıq. Onlar olmadan həyat bizə boş və xoşagəlməz görünər.
